Na regen komt zonneschijn. De vraag is alleen: hoeveel regen? Ik had me de 4-daagse op het "beste festival ter wereld" wel wat anders voorgesteld. Ik ben 2 nachten wakker geworden zonder hem naast me in de tent. De 1ste nacht is hij minstens 3 uur weggebleven. In de nacht van donderdag op vrijdag werd ik rond 3 uur wakker, en zag dat er behalve ik niemand lag. Na een kwartier heb ik hem gebeld maar hij nam niet op. Ik heb proberen te slapen, maar dat is me geen seconde gelukt. Tegen 6 uur 's morgens kwam hij dan eindelijk weer de tent binnen. Eerst was ik blij hem te zien, en dacht ik dat hij verloren was gelopen. Hij had niet weinig gedronken. Meer nog, hij had zich eigenlijk lopen bezatten van 's middags tot na middernacht. En al die tenten en campings lijken sowieso zelfs voor een nuchtere geest al een beetje op elkaar, vooral 's nachts . Toen ik hem vroeg waar hij geweest was, had hij er duidelijk geen idee van dat ik zolang had wakker gelegen. Hij zei dat hij maar een kwartiertje was weggeweest, naar het toilet voor een grote boodschap. Voor de grote boodschap gebruikte hij wel andere woorden. Ik had zin om hem omver te duwen omdat ik wist dat hij loog, maar ik hield me in en vertelde hem gewoon dat dit onmogelijk waar kon zijn en dat ik dacht dat hij de weg niet meer had gevonden met zijn zatte kop. Ik zei ook dat hij zijn gemiste gesprekken maar moest nakijken als hij me niet geloofde. Dus vertelde hij dat hij een ex-vriendin was tegengekomen op de weg terug van het toilet en dat hij een paar uur met haar had zitten praten. Waarom dat bij haar tent moest gebeuren, en niet in de buurt van de onze, kon hij niet onmiddellijk uitleggen.

De volgende nacht bleef hij weer een hele tijd weg nadat hij was verdwenen zonder iets te zeggen. Ik dacht al dat ik op Temptation Island was beland in plaats van op een festival. De film van wat hij eventueel aan het doen was met zijn ex speelde zich in elk geval al voor mijn ogen af. Toen hij terugkwam kon ik mijn oren niet geloven. Hij zei me dat hij verdwaald was. Wel heel toevallig, omdat ik hem de nacht ervoor had gezegd dat ik er toen schrik voor had dat het daarom was dat hij wegbleef. De mensen in de tenten rondom ons die erin waren geslaagd te slapen ondanks het lawaai op de camping, moeten zeker wakker geworden zijn door mijn geroep en gegil. Hij bleef er eigenlijk opmerkelijk rustig bij, en beweerde bij hoog en bij laag dat hij niet naar zijn ex was geweest, maar echt de weg niet snel had teruggevonden. Wat me bijna helemaal gek maakte is dat hij het me compleet niet kwalijk nam dat dit me zo enerveerde, en hij bleef gewoon heel de tijd heel lief.

Als bij wonder heb ik hem daar niet alleen achtergelaten en zijn we voor de rest van het festival toch nog samen gebleven. Hij is niet meer vermist geweest, we hebben geen ruzie meer gemaakt, maar echt veel gelachen hebben we ook niet. Ik heb niet de indruk dat hij klaar is voor een echte relatie, maar dat hij me dat niet durft te zeggen. Wil hij wat er is tussen ons gewoon laten uitdoven? Doet hij gewoon alsof zijn neus bloedt en wacht hij tot ik er een einde aan maak? Ik heb zin om hem te bellen maar ik durf niet. In gedachten rinkelt mijn gsm de hele tijd, maar blijkbaar vindt hij het al 2 dagen niet nodig om iets van zich te laten horen. Dat is de grote paradox: als we samen zijn is hij de liefste kerel van heel de wereld, en als we mekaar niet zien voel ik me vaak als een verwaarloosd huisdier dat achter een deur zit te wachten op haar baasje.

Wat die regen en die zonneschijn betreft: het weerbericht is verre van rooskleurig. Dit lijkt wel de natste maand juli ooit te worden. Hopelijk zijn al die voorspelde druppels geen metaforen voor tranen. Ik heb veel meer zin in een verkwikkende douche dan in een tranenbad, al zit ik nu veel dichter bij dat laatste. Nu moet ik verderwerken want als iemand van mijn collega's in de mot heeft dat ik dit zit te schrijven gaat iedereen er zich mee bemoeien, en dat is zeker niet de bedoeling.