Bloggen is moeilijker als je niet ecstatisch bent van geluk en ook niet extreem triestig. Gisteren en vandaag waren compleet normale en kleurloze dagen, doordeweekser is onmogelijk. Ik denk veel aan hem maar de gedachte trekt me niet meer de mentale dieperik in. Ik ga werken en doe normaal tegenover de collega's, ga naar de winkel, kook voor mezelf, en verwonder me erover hoe onjuist de weersvoorspellingen de dag van vandaag nog steeds zijn. Ze beloven al heel de week pakken regen. De zon komt inderdaad niet vaak door het wolkendek heen, maar het blijft gelukkig meestal droog. Daardoor krijg ik zin om een kaartje te kopen voor Dour en op goed geluk te gaan kijken of ik hem tegenkom of niet. Ik kan hem natuurlijk ook gewoon bellen. Nog tijd genoeg om hierover na te denken, 't pas donderdag.