donderdag 10 juli 2008

Ik zit hier te wenen, en heb heel de dag nog niks anders gedaan. Ik ben weer single, wie had dat een week geleden gedacht? Afgewezen per telefoon. Mijn plan was om hem uit te nodigen bij mij en voor hem te koken gisterenavond maar het is flink anders uitgedraaid.

Je vraagt je zeker af waarom ik je nog niet gebeld heb. Dat was het eerste wat hij zei. Geen hoe is 't of dag zoetje. Direct met de deur in huis. Nu, ik vraag me inderdaad al een hele tijd af waarom hij nooit belt. Maar eigenlijk had ik het antwoord liever niet gekend. Het is helemaal nooit zijn bedoeling geweest om een relatie met me te beginnen. Toen hij me zag zitten op het terras van het AB Café heb ik hem totaal overrompeld. Hij was zo door me gefascineerd dat hij me vaker wilde zien en beter wilde leren kennen. Dat hij me gekust heeft was bijna per ongeluk, het was sterker dan hemzelf op dat ogenblik. Hij heeft een ongelofelijke crush gehad op me en heeft geprobeerd om die langer te laten duren dan bij hem de gewoonte is. Het klonk alsof ik een gadget was. Een Nintendo DS waar je 5 dagen aan een stuk 8 uur per dag mee speelt, maar die je dan in een hoekje legt en er niet meer mee speelt omdat er nog zoveel andere leuke dingen zijn. Werchter ging hem helpen om een band te scheppen tussen ons, had hij gehoopt. Het resultaat kennen we.

In ruzie maken had ik geen zin, daar zou ik hem ook echt niet mee terug hebben gewonnen. Hem zien wou ik ook niet. Dus heb ik maar snel gezegd dat ik het begreep en afgelegd. Vrienden blijven of geen vrienden blijven, dat zien we later nog wel. Ik heb op zich nog vrij goed geslapen. Niet zo vreemd nadat ik vorige nacht al heel de tijd heb wakker gelegen. Van de dokter mag ik nu tot maandag thuisblijven. Ik denk niet dat ik vaak binnen zal zitten, hoewel de hemel meestal grijs is en het elk ogenblik kan regenen. Ik ga een beetje rondlopen in 't centrum van Brussel. Een beetje ronddolen langs de plaatsen waar ik met hem in die korte tijd veel plezier heb gemaakt en hopen dat ik er een beetje vrolijker van word. 't Is dat of 't is Prozac maar dan zitten we weer in een straatje zonder einde.

Geen opmerkingen: