Het gaat een beetje beter met mijn verbrande vingers, gelukkig maar. Echt zwaargewond was ik natuurlijk niet, maar de eerste dagen doet zoiets best wel pijn. In zekere zin ben ik zelfs erg blij dat dit gebeurd is, want het heeft onze relatie weer een boost gegeven. Ik belde hem zaterdag op om te vertellen dat koken niet zou lukken, en te vragen of hij een gezellig plekje wist waar er nog plaats zou zijn voor vanavond. Hij verzekerde me dat dit zo was, en dat hij voor een hele grote verrassing zou zorgen. Ik was op slag benieuwd, maar meer wilde hij niet verklappen. De afspraak was dat ik hem tegen 19 uur zou oppikken.

Het restaurant van de dag bleek zijn thuis te zijn, en de topkok zijn eigen moeder. Hij was al lang aan het zoeken naar de juiste manier om me aan haar voor te stellen, en doordat ik die avond zelf niet voor eten kon zorgen, vond hij dit wel een goed moment. Gek, in zijn plaats zou ik dit al veel langer gedaan hebben, maar je hoort me nu uiteraard niet klagen. Mijn ouders hebben hem ook nog niet gezien en weten ook nog niets over hem, maar ik heb sowieso bijna geen contact meer met die mensen. Je kunt onze situaties dus niet met elkaar vergelijken.

De kennismaking was in elk geval heel aangenaam. Hij genoot duidelijk van het verrassingseffect bij zowel zijn moeder als bij mij. Hij had haar natuurlijk 's namiddags al ingelicht, omdat hij niet wou dat ze een gewone spaghetti bolognaise of diepvriespizza voor 2 personen klaarmaakte. Voor we begonnen te eten zei ze dat ze met cannelloni met zalm en spinazie één van haar specialiteiten uit de kast had gehaald, en ze heeft niet gelogen. Ik heb haar meteen om het recept gevraagd. Nu maar hopen dat ik mijn vingers niet verbrand aan de oven als ik dit eens zelf uitprobeer. Ik pas wel op.

We hebben uiteraard heel veel over hem gebabbeld. Over wat spreek je anders de eerste keer dat je iemand ziet? Eerst ging het een beetje over het werk en zo. Ik heb uiteraard niet alles uit de doeken gedaan, over mijn veelvuldige afwezigheden en zo. Daarna heeft zijn moeder enkel leuke verhalen uit zijn jeugd opgedist en hebben we veel gelachen. Ze vertelde het zo goed dat het leek alsof ik de verhalen al kende, ze zelfs had zien gebeuren, en dat we zogezegd herinneringen aan het oprakelen waren. Op gebied van meisjes en zo zei ze dat hij in het verleden vaak wispelturig is geweest, maar dat ze vond dat hij zich nu maar eens moest gaan settelen. Hij had lang genoeg onder haar vleugels geleefd, en ze stond echt achter onze relatie. Ze vermoedde wel dat hij de laatste jaren nog meer vriendinnetjes had gehad, maar hij vertelde er haar zo goed als nooit iets over, en zij vroeg er ook niet naar.

Hij had graag gehad dat ik na het eten bij hem was blijven slapen, maar daar was ik vanzelfsprekend totaal niet op voorzien. Hij is dan meegekomen naar hier en is bij mij gebleven. Zondag tegen de middag zijn we dan weer samen naar zijn thuis vertrokken. Omdat het mooi weer was, maar wel al een beetje laat om nog ver te rijden, hebben we besloten om naar Marktrock te gaan in plaats van de Ardennen. We hebben de hele namiddag en avond rondgehangen rond de Vismarkt en het Bal Populaire. Zaki liet zien dat hij als "oud mannetje" nog serieus goed plaatjes kan draaien, en het De Layensplein stond volledig op zijn kop. Bij het optreden van Baloji op de Vismarkt hebben we wat afgelachen. De muziek was spectaculair goed, maar het is grappig om te zien hoe kuddegeest werkt als een rapper de meute manipuleert. "Fuck The NVA" liet hij een paar duizend mensen eensgezind roepen. Plots leken er in Leuven totaal geen vlaamsgezinden meer rond te lopen. Het zou nogal wat geven als de Vlaamse artiesten in Dour "Fuck the FDF" zouden staan krijsen. Als artiest mag je natuurlijk een politiek standpunt innemen, maar dit kwam echt een beetje belachelijk over. Op het podium heb ik toch liever gewoon een steengoede show, en die gaf Baloji gelukkig ook.

Morgenavond vertrekken we naar Pukkelpop. Met al die festivals voel ik me heel de zomer lang een beetje als een toerist. Bovendien heb ik een goede gids die bijna alle groepen kent en me al veel groepen heeft laten ontdekken waar ik een paar maanden geleden nog nooit van gehoord had. Als er één festival bij uitstek is waar je interessante artiesten aan het werk ziet, dan is het misschein wel Pukkelpop. Ik kijk er dus alweer heel erg naar uit, hoewel ik toch een beetje opzie tegen het kamperen. Hem overtuigen om pas donderdag heel vroeg 's morgens te vertrekken is alvast niet gelukt, omdat hij al echt om 11 uur in de dance hall wil zijn om The Shoes te zien.