Gisteren helemaal geen tijd gehad om te schrijven. Op het werk was het razend druk. Normaal nemen de collega's het wat van me over als ik er niet ben, maar tijdens mijn weekje Frankrijk is de wet van Murphy blijkbaar in hoogsteigen persoon op bezoek geweest en heeft iedereen blijkbaar zoveel tijd nodig gehad om overal alle problemen op te lossen dat mijn werk is blijven liggen. Gisteren heb ik dus maar even de voorbeeldige werkneemster gespeeld. Nu ga ik toch even de tijd nemen om wat over Frankrijk op te schrijven om er dan weer in te vliegen. Maar als ik nog wacht, komt het er niet meer van, vrees ik.

De mannen hadden een route uitgestippeld voor de eerste dag. Toen we vertrokken zeiden ze al lachend dat de vrouwen spreekverbod hadden als het ging over de weg die we moesten volgen. Bij een volgende reis mochten wij dan de leidsters zijn, nu zouden zij kiezen waar en wanneer we wat gingen doen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet had verwacht dat we ons vaak aan die afspraak gingen houden, maar we hebben zonder veel discussie een heerlijke week beleefd. De bedoeling was dat we de eerste nacht in de Champagnestreek zouden belanden in de buurt van Troyes. De heren wilden ook absoluut eens het gerechtsgebouw van Charleville-Mézières zien, waar het proces van Fourniret had plaatsgevonden. De rit ernaartoe was al heel mooi, we volgden kilometers lang de Maas, van in de provincie Namen tot bijna of zelfs een stuk in Frankrijk. In Charleville-Mézières zijn we eerst iets gaan eten, want het was al voorbij 1 uur. Na een lekkere galette, een soort pannenkoek, met gesmolten kaas had ik niet veel zin om het justitiepaleis te bezoeken. De vrouwen zijn dan maar blijven kletsen terwijl de mannen op excursie trokken, iets wat in die 7 dagen nog regelmatig gebeurde. Tegen halfvier ging de reis verder naar Reims, waar we eerst de kathedraal hebben bezocht en daarna nog wat hebben rondgelopen. Jammer dat we niet meer tijd hadden want er waren daar volgens mij nog meer dingen die een bezoekje waard zijn.

De mannen wilden graag dat we 's avonds al in Troyes waren om te eten dus zijn we maar de autosnelweg met péage opgereden in zuidoostelijke richting. Even hebben we nog getwijfeld of we geen gewone autosnelweg zouden kiezen, want de betalende leverde niet eens zoveel tijdwinst op, maar uiteindelijk bleek het toch niet zo duur te zijn, dus hebben we maar de snelste optie genomen. Net buiten Troyes zijn we dan gestopt bij een klein hotelletje om te vragen of ze nog plaats hadden om ons te slapen te leggen. Dat hadden ze, maar veel later hadden we niet moeten gaan want vlak na ons kwam er een Nederlands koppel en dat had pech. We hebben de sleutel van onze kamer genomen, hebben ons vliegensvlug een beetje verfrist en zijn dan naar 't centrum gereden om iets te zoeken om onze magen mee te vullen. Het was echt onze geluksdag. Op vrijdagavond kun je vrezen dat alles gereserveerd is en dat je het met een vettige durum zult moeten stellen, maar we wilden toch eerst rondlopen op zoek naar iets gezonders. Een snelle hap vind je tegenwoordig wel overal en altijd. We troffen het weer, want het exotische restaurant waar we ons oog op lieten vallen zat eivol, op één tafel na. Omdat de mensen die er gereserveerd hadden al meer dan 20 minuten te laat waren, mochten wij plaatsnemen op ze met echt of namaak zebravel overtrokken zeteltjes. Goede zet van de eigenaar, zo bleek, want de andere gasten daagden toch niet meer op. Straks of morgen schrijf ik hier of thuis verder want het begint een beetje op te vallen dat ik niet echt aan het werk ben, merk ik aan de blikken van de collega's