zondag 17 augustus 2008

Pukkelpop zien en sterven, maar dan wel op een verkeerde manier en om de verkeerde redenen. Uiteindelijk miste ik hem enkele uren na zijn vertrek al zo hard dat ik hem toch maar ben achterna gereden met de auto. Had ik het beter niet gedaan, of was het juist de goede beslissing? Wat niet weet, niet deert, en ik zou nu in elk geval gelukkiger zijn als ik woensdagavond niet op de camping was geweest. Mijn plan was om hem te verrassen. Ik ben ernaartoe gereden met de idee dat ik zijn tent wel zou herkennen, en was benieuwd om zijn gezicht te zien als hij me plots zag staan. Hem bellen als ik hem na een tijdje nog niet had gevonden was een noodoplossing die het verrassingseffect onderuit zou halen, en die ik dus liever zo lang mogelijk achter de hand hield.

Zijn tent was verlaten toen ik ze vond. Wat ik voelde toen ik hem na een klein half uur zag kan ik nu nog steeds niet onder worden brengen. Eerst twijfelde ik nog of hij het wel echt was die stond te kussen met een onbekende vrouw. Achteraf bleek dat ze alleen voor mij onbekend was, maar niet voor hem. Mijn eerste idee was om naar het koppel te lopen en te beginnen gillen, krabben en slaan, maar ik voelde me zo ellendig en verraden dat ik geen zin had om me ook nog eens belachelijk te maken voor de hele camping. Ik ben naar zijn tent gegaan, heb me op de grond gelegd, en ben beginnen wenen. Hoe lang dat geduurd heeft weet ik niet, maar op één of andere manier moet ik in slaap gesukkeld zijn. Ik werd wakker toen hij plots zijn tent opende en daar stond met zijn nieuwe verovering. Door mijn slaapkop heb ik zijn eerste reactie niet gezien, maar hij leek vrij zelfverzekerd toen hij haar voorstelde als zijn ex-vriendin die even een handdoek kwam lenen voor het weekend. Ik vroeg zogezegd voor de grap of hij niet met haar mee ging douchen maar dat was zeker niet zo, ze kwamen nog steeds goed overeen, maar meer was er zeker niet. De zak. Ik heb gedaan alsof ik niets had gezien toen ik hem had gezocht, maar ben voor de rest van het festival, wanneer het maar mogelijk was, geen centimeter van zijn zijde geweken. Zeker 's nachts als hij de tent verliet ben ik altijd meegegaan, want zijn verdwijningen van in Werchter kregen na wat ik hier gezien had plots ook een totaal ander perspectief.

Geen opmerkingen: