Zondagmiddag, spitter spatter spetter. Kinderen Voor Kinderen. Uren en uren naar geluisterd vroeger. Het liedje ging over de verveling van een dag waarop er voor de rest niet veel te beleven valt. Ik probeer de mijne een beetje op te fleuren door wat te schrijven, want gisteren is het er al niet van gekomen. Ik had nochtans nieuws dat ik van de daken wilde schreeuwen.


Zoals je weet hadden we vrijdagavond weer afgesproken, en ging ik een verrassing krijgen. Ik had gedacht aan iets romantisch. Dat hij een leuk restaurantje zou uitkiezen of zo. Of dat hij bloemen ging bijhebben. De clichés, weet je wel. Maar meneer zei zomaar even dat hij een combiticket voor Rock Werchter voor me heeft. En voor hem ook natuurlijk. Hij heeft eigenlijk redelijk lang op me moeten inpraten voor ik het aanvaard heb. Zo'n duur kado. Pas toen hij me helemaal had kunnen overtuigen dat hij beide tickets echt wel volledig gratis krijgt via zijn werk bij een platenfirma heb ik toegezegd om mee te gaan. Ik haat kamperen, maar 't is wel een mooie gelegenheid om een paar dagen lang heel veel bij hem te zijn. En misschien kan ik hem nog wel ompraten en hem vragen om elke dag over en weer te rijden. Voor de afstand moeten we het al niet laten.


We zijn iets gaan eten vrijdagavond en het heeft heel wat voeten in de aarde gehad eer we iets vonden. Hij kent een goede pub in Aalst waar je lekker kunt eten en nooit moet reserveren, zelfs niet in het weekend. Mooi mis deze keer. Na heel wat zoeken zijn we dan uiteindelijk in een lounge café restaurant terechtgekomen. Hij moest ermee lachen dat ik de muziek weer slecht vond. Hij is er zelf ook geen fan van, maar probeert er zoals gewoonlijk weer van te genieten, terwijl ik me eraan erger. Hij heeft wel een punt, met een lang gezicht wordt het leven niet mooier.


Het plan was om daarna naar Hindu Nights te gaan, een feestje in Gent in een club, maar met indie in plaats van house. Helaas was het volledig uitverkocht toen we er rond middernacht aankwamen. Dan zijn we maar iets gaan drinken in de Kinky Star op de Vlasmarkt. Ik was Bob en heb het dus braaf bij Cola Lightjes gehouden na de wijn bij het eten. Toen ik hem tegen iets voor 3 thuis afzette had ik eigenlijk nog geen zin om afscheid te nemen. Ik had schrik om sletterig over te komen als ik hem meevroeg naar hier. Werchter is natuurlijk niet lang meer, dan slapen we sowieso samen.

Gisteren heb ik hem niet gezien omdat hij met vrienden had afgesproken om naar Graspop te gaan, en heb ik behalve shoppen, kniezen, rondslenteren, nietsnutten en veel aan hem denken ook niets noemenswaardigs gedaan. Ik was wel blij toen hij me belde om te zeggen dat hij eigenlijk liever bij mij wilde zijn. Belofte maakt schuld natuurlijk, dus hij kon zijn vrienden moeilijk plots zeggen dat hij niet meeging. Maar zo'n Cavalera Conspiracy vindt hij toch ook wel te hard. Hij heeft er wel weer veel gelachen. Met de Kiss-fans bijvoorbeeld die een hele dag in de zon lopen met hun schmink zonder dat die uitloopt. Of met een jongetje van ongeveer 10 jaar in zwarte metal outfit, gevolgd door zijn zeer corpulente moeder (of grootmoeder?) die er een meter achterliep, volledig in het licht- tot felblauw gekleed. Die had vast een zéééér goed rapport.

Straks gaat hij normaal gezien bellen om iets af te spreken voor vanavond. Moet ik je nog vertellen dat ik ongeduldig zit te wachten?